20 juli is de dag dat Juliana naar het WMC gaat. Voor het eerst op twee onderdelen, show in de first division en mars in de world division.
Het vertrek van de bussen, een dubbeldekker voor Juliana en een extra bus voor supporters, is gepland om 10.00 uur. Ik ben dan al urenlang wakker, vanwege de zenuwen heb ik de laatste week slecht geslapen. Elke nacht minstens 3 shows en 5 marsen in mijn hoofd gelopen. Maar we zullen zien wat het vandaag gaat worden na de goede generale repetitie van gisteren.
De reis naar Kerkrade gaat opvallend soepel ondanks dat er veel vakantieverkeer – caravans – op de weg zijn. Rond half één zijn we op de bestemming en dan is het even wachten tot Rob en Bart ons aangemeld hebben en de deelnemerskaarten opgehaald hebben. In het stadion zelf is een mooie omkleedruimte waar we rustig om kunnen kleden. Ruim voor ons eerste optreden (op de show) lopen we naar een straatje achter 1 van de bouwmarkten om in te spelen en af te stemmen. Nog een motiverende speech van Bart en André Willems en we gaan ervoor!
Terug bij het stadion moeten we nog een tijd wachten. Na Oranje IJsselmuiden is het dan toch onze beurt: knallen! De opmars gaat heerlijk, goed om onze supporters te horen. De show loopt heel lekker. Ik kom de baritonsolo goed door. Wat een kick, de repetities van de afgelopen weken hebben ervoor gezorgd dat alles goed loopt. Heerlijk. Na de afmars kom ik met een fantastisch gevoel het veld af. Nog nooit zo’n goede show gelopen met Juliana! Nog even op de foto voor wat Limburgers en dat wat rust nemen. Vooral drinken, want hoewel het vanmorgen fris was en bewolkt is inmiddels de zon er goed doorgekomen.
Een half uurtje later beginnen we alweer met de voorbereidingen voor de mars. Inspelen, afstemmen, nog even wat bochten lopen. Dan weer terug naar het stadion en wachten op onze beurt. De opmars gaat weer lekker. We moeten lang wachten, achteraf blijkt een recordertje van de jury stuk te zijn. De speaker feliciteert maître Lars met zijn verjaardag, en van 3 kanten vanuit het stadion wordt hij kort toegezongen. Dat zal Lars niet snel vergeten!
Dan gaat het toch echt van start. Met de beremoeilijke Sangesurian March. Het gaat bij mij wel goed, wat betreft spelen maar ook lopen. Wel valt op dat het tempo behoorlijk hoog is en we grote stappen nemen. Als dat achteraan (bij de kleinere jongedames) maar goed gaat! Voordat ik het doorheb zit het er alweer op. Deze keer niet zo’n euforisch gevoel als bij de show. Maar afwachten wat de jury ervan vindt.
Nu volgen er nog een pauze en 3 showoptredens voor de prijsuitreiking. Eindelijk maar een biertje genomen en wat te eten. Het is gezellig maar iedereen vraagt zich af wat de jury vandaag weer verzonnen heeft.
Uiteindelijk mogen we het stadion weer in, we krijgen een mooi plekje naast Oranje IJsselmuiden en in de schaduw. Dan de punten. 85,25 op de show, en 86,85 op de mars. Twee gouden medailles, maar stiekem hadden we toch op iets meer gehoopt. Dus ook iets minder enthousiasme dan 4 jaar geleden maar toen was de score dan ook een complete verrassing. Maar eigenlijk zijn het wel realistische scores, met een jonge nog onervaren club waarvan bijna 70% voor het eerst aan een WMC meedoet. En een jurysysteem waar vooral het visuele belangrijk is en de muziek (waar Juliana sterk in is) minder van belang.
Na de afmars – met nog even een speciale groet aan onze supporters – is het buiten het stadion even bijpraten en dan omkleden. Nog wat drinken en dan wordt al snel de bus weer opgezocht, onder andere vanwege de rijtijden van de chauffeur.
Onderweg is het zoals gewoonlijk erg gezellig. Bij Nederweert wordt door dirigent Bart nog even wat bier ingekocht (was helaas niet in de bus aanwezig) zodat het nog gezelliger werd. En tot slot kon vanaf een uur of 11 na terugkomst bij het clubgebouw nóg wat gedronken worden. Langzaam druipt iedereen af en rond half twee val ik ook mijn bed in. Kapot, misschien niet zo zeer van de inspanning als wel van de zenuwen en al die dagen slecht slapen voorafgaand aan het WMC.
Nu is het vakantie. Vanaf begin september duurt het weer 4 jaar tot het volgende WMC, maar staan ons in de maanden september tot december nog 9 taptoes en een groot concert te wachten. Er zullen maar weinig verenigingen zijn die zo’n volle agenda hebben als Juliana. En daar ben ik ook trots op, want taptoes blijven toch onze “core business”.
Marco