Elk jaar zijn er grote wijnfeesten in Grevenmacher, een dorpje op de grens van Luxemburg en Duitsland. Dit jaar kreeg onder andere Juliana een uitnodiging om op te komen treden. De ervaringen van andere verenigingen waren prima, dus ging Juliana op zaterdag 7 september op weg naar Luxemburg.

Om half zeven gaat mijn wekker. Vroeg, maar normaal wel te doen. Alleen landde ik gisteravond pas om kwart over acht ’s avonds op Schiphol na een weekje Moskou. Nou ja je kunt je collega’s niet in de steek laten dus snel op weg! Ruim voor 8 uur is iedereen bij het clubgebouw. Zo ook de bus maar dan wel zonder aanhanger. Oeps. Terwijl Harold en onze chauffeur Dirk met een busje de aanhanger gaan halen, laden we de uniformen en tassen vast in de bus. Als de aanhanger er is en daar de instrumenten en pettenrekken in zijn geladen kunnen we uiteindelijk vertrekken richting Luxemburg.

De reis gaat voorspoedig en ruim op tijd komen we in Echternach (onze overnachtingsplaats) aan. De ontmoeting met de organisatie loopt mis – onze bus is zwaarder dan 3,5 ton en mag dus de straat niet in – maar bij de jeugdherberg zien we elkaar later toch. Omdat de persoonlijke gegevens en paspoortnummers al op lijsten ingevuld zijn en er in de bus al een kamerindeling gemaakt is, gaat het inchecken erg snel. Er blijft tijd voldoende over om de omgeving nog even te verkennen voordat we in uniform naar Grevenmacher afreizen.

Als eerste staat in Grevenmacher een korte presentatie op het programma. Helaas is het inmiddels wel gaan regenen. Door het centrum en langs de vele eet- en drinkkraampjes lopen we richting het stadhuis, waar onze maître Jeroen voorgesteld wordt aan de Wijnkoningin. We spelen stilstaand een deel uit de show en daarna gaat het weer terug naar het plein voor het Kulturhaus, waar ’s avonds ook de taptoe zal zijn. Als alle korpsen terug zijn kunnen we kort even de finalenummers repeteren. Daarna is het etenstijd. We gaan per bus naar een groot winkelcentrum waar ook een restaurant bij is. Hier krijgen we een prima warme maaltijd met flessen wijn, fris en water op de tafel. Top geregeld!

Voor de avond staat er dan nog een taptoe op het programma. Gelukkig is het inmiddels droog geworden en er staat dan ook veel publiek te kijken. Als eerste speelt de Luxemburg Marchingband. Een eenvoudig showtje maar met leuke muziek. Drumcorps Jong Holland uit Zwijndrecht is de eerste Nederlandse deelnemer. Best mooie muziek maar de show is echt drumcorps en spreekt mij persoonlijk niet zo aan. De Roepoepers uit Grevenbicht (Nederlands Limburg) is een heel grote blaaskapel die al jaren in Grevenmacher komt. Zij weten het publiek prima te vermaken.
Dan is het tijd voor Juliana met de show The New World. Die gaat prima, goed gerichte rijen en mooie muziek. De paal in het midden van het taptoeplein wordt zorgvuldig ontweken zodat alle instrumenten (en muzikanten) heel blijven. Na afloop krijgen we een groot applaus en veel complimenten. Heerlijk.

Na het mooie optreden van KTK uit Kampen begint de finale. Elk korps komt op eigen muziek het plein op zodat het even duurt voor iedereen er staat. De finale is kort, met Amazing Grace en Abide With Me als gezamenlijke stukken. Dan duurt het een hele tijd voordat duidelijk is wat er precies gaat gebeuren en in welke volgorde de korpsen het plein af mogen. Stuk voor stuk gaan de korpsen – en al het publiek – door het centrum naar de oevers van de Moezel. Daar kunnen we met zijn allen naar een fantastisch vuurwerk (op muziek) kijken, dat vanaf de andere kant van de rivier afgestoken wordt. Met Juliana hebben we de beste plaatsen!

Terug bij het Kulturhaus zit het muzikale gedeelte erop voor vandaag. Boven kan nog een glaasje wijn (of 2, 3, 4….) gedronken worden met de Wijnkoningin en ook buiten is het nog erg gezellig. In de tent speelt een heel goede Egerländer Kapel. Speciaal voor Juliana zijn er 2 bussen terug naar de Jeugdherberg in Echternach, om half twaalf en half één. De meeste muzikanten zitten in de eerste bus, maar een handjevol houdt het langer uit in Grevenmacher.
In de jeugdherberg proberen wat muzikanten te gaan slapen, anderen maken het (vooral) buiten nog even gezellig. Om half twee houd ik het zelf voor gezien. Morgen wacht onder andere nog een lange optocht waar ik als enige de eerste baritonpartij moet spelen. Welterusten!

Na een korte maar toch wel goede nacht (van de herrie de rest van de nacht heb ik niets meegekregen, zelfs mijn kamergenoten niet binnen horen komen) ben ik al ruim voor de wekker weer wakker. Even een snelle douche en op naar het ontbijt. Er is meer dan voldoende te eten maar de koffie valt een beetje tegen. Na 2 bakken ben ik nog steeds niet echt wakker. Helaas regent het dus een wandeling buiten zit er ook niet in.

Half elf heeft iedereen uitgecheckt, opgeruimd en de spullen in de bus gezet. We gaan weer terug naar Grevenmacher voor de tweede dag. Vanaf het Kulturhaus marcheren we naar het stadhuis waar we op een podium een concertje moeten geven. Gelukkig is het weer droog geworden en komt het zonnetje er zelfs door. Helaas is het nog niet zo druk (maar wat wil je om 12 uur) maar we doen ons best en het klinkt toch wel lekker. Na het concert gaat het marcherend weer terug en met de bus naar hetzelfde restaurant als gisteren om te eten. Tussen de middag warm eten zijn we niet echt gewend. Hoewel het lekker was blijft er dus nogal wat staan.

’s Middags is er de grote optocht door Grevenmacher. Met Juliana lopen we een stuk omhoog, naar de startplaats van nummer 28. In het begin schiet het niet op, het duurt tot kwart voor vier voordat we kunnen vertrekken. De optocht schiet ook voor geen meter op zodat we minstens de helft van de tijd stilstaand spelen of gebruik maken van de bolderkar met drank om wat te drinken. Eerst gaat het weer over de lange weg langs de Moezel, daarna omhoog het centrum in. Bij het stadhuis laten we nog even horen wie we zijn, Castell Coch klinkt er fantastisch. Nog een klein stukje door de stad en bij het taptoeplein stuurt Jeroen ons rechtsaf, de directe weg naar de omkleedruimte. Het zit erop!

Dan omkleden, inpakken, en nog een stevig eind naar de bus lopen. In een volgend leven toch maar piccolo gaan spelen… Kwart voor zes vertrekt de bus richting Nederland en na een kort eetpauze bij Restaurant De Gouden Bogen in Nederweert en een kleine omweg door het centrum van Eindhoven (om 11 kilometer file te omzeilen) zijn we iets na elf uur weer bij het clubgebouw.

Dit weekend was een heel mooie start van ons naseizoen dat dit jaar tot begin december zal duren! Kijk even in de agenda waar u Juliana de komende weken kunt vinden. Zoals aanstaande zaterdag op de Koemarkt in Purmerend.

Bekijk ook de foto’s (met dank aan Sophie van As en Marijke Mensen).

Marco