Op zaterdag 31 mei verzorgde Juliana voor de 3e keer in 5 jaar de volksliederen bij een voetbalwedstrijd van het Nederlands Elftal. Deze keer was Ghana de tegenstander en ook vandaag werd de tegenstander door Nederland verslagen.

De voorbereiding begint met de volksliederen zelf. Het Wilhelmus is gesneden koek, maar dat van Ghana? Via de KNVB kreeg ik “iets” van de ambassade van Ghana met de vraag of hier wat van te maken was. Een ingescande, handgeschreven, onduidelijke partituur met veel hout en weinig koper. Een uitdaging dus, daar houd ik wel van! Een paar avonden later had ik alles uitgevogeld, aangevuld, fouten gecorrigeerd en het klonk warempel nog aardig ook op de computer. Dus partijtjes maken, uitdelen aan de muzikanten en instuderen maar.

Zaterdag 31 mei is dan de grote dag aangebroken. Bijna compleet vertrekt Juliana richting De Kuip in Rotterdam. Een bestemming die wat verstokte Ajax-fans (waaronder onze manager, met Ajax-sokken!) toch doet huiveren. Al snel zijn we bij de bestemming en kunnen we de spullen plaatsen in kleedkamers in het nog bijna nieuwe sportcentrum direct naast het stadion. We krijgen wat te drinken – ook de muzikanten worden door de KNVB in de watten gelegd – waarna we in de parkeergarage naast de peperdure auto’s van enkele topvoetballers (die met Engels kenteken kan er maar van 1 zijn) de volksliederen nog even repeteren.

Hierna kunnen we bijna meteen door naar het station voor de soundcheck. Als de zangers voor in de pauze klaar zijn kunnen we ook met Juliana het veld op. Goed opletten om niet op de verse krijtstrepen te stappen! Op het veld is het even de precieze positie zoeken, microfoons plaatsen en ook nog een paar keer de volksliederen spelen. Al snel is het goed en kunnen we weer terug naar het sportcentrum, waar inmiddels de lekkere broodjes, drankjes en koffie/thee op ons staan te wachten. We kunnen uitgebreid eten want pas 2 uur later worden we in uniform bij de ingang verwacht. Genieten dus, onder andere van al die fans in het oranje (en een enkele in geel-groen-rood) die richting het stadion gaan.

Om half acht is het korps klaar voor vertrek en spelen we op de parkeerplaats nog even in. Dan afstemmen en met een leuke mars tussen de laatste toeschouwers die binnenkomen door naar de poort. Al snel gaat de poort open en moet het gaan gebeuren. We marcheren strak naar onze plaats op het veld en wachten op de voetballers. Om ons heen is heel veel lawaai maar alleen vanuit je ooghoeken kun je een stukje van de tribune zien, we blijven immers in de houding staan.
Eindelijk gaat dan de klep open en komen scheidsrechter, grensrechters en voetballers het veld op. Van de stadionomroep is niets te verstaan, maar op een gegeven moment zijn we toch aan de beurt. Het Ghanese Volkslied gaat goed en na afloop is er al veel applaus. Het Wilhelmus wordt flink meegezongen en na afloop volgt een enorm gejuich! Heerlijk om hier te spelen. Voor ons is het nu snel van het veld af, zodat de voetbalwedstrijd kan beginnen.

Wij gaan terug naar het sportcentrum om van “uniform” naar “oranje” om te kleden. Direct komt al een teleurstellende mededeling: er is al gescoord door Nederland en dat – naar later bleek enige – doelpunt hebben we gemist. Het duurt nog even voordat we allemaal op onze plekken in het stadion zitten want ook onze kaartjes moeten stuk voor stuk afgescheurd, ingescand, en nog eens gecontroleerd worden.
Op de tribune is er helaas weinig meer te beleven. De wedstrijd is slecht en saai, alleen de rust zorgt voor welkome afwisseling om mee te zingen en wat te dansen (voor wie dat wil). Na de rust hopen we op een doelpunt aan “onze” kant maar dat zit er helaas niet in. Toch heeft Oranje weer gewonnen, tot nu toe nog alle keren dat Juliana het volkslied speelde.

Na afloop pakken we snel het busje en aanhanger in, en rijden we met de grote bus weer terug naar Amersfoort. Grote complimenten van de KNVB voor ons optreden nemen we mee naar huis. Zo te horen is dit niet de laatste keer dat we bij het Nederlands Elftal gespeeld hebben!

Hieronder – zoals dat hoort – een samenvatting van de “wedstrijd” van Juliana. Mooie foto’s en beelden, mooie herinneringen.