Na onze zeer succesvolle zes shows in 2016, is Juliana dit jaar uitgenodigd om in de 3 grootste hallen te spelen tijdens de Musikparade Deutschland 2017: in Dortmund, Keulen en Hamburg.
Het eerste optreden – op vrijdag – is in Dortmund en dat is niet zo heel ver rijden. Op ons gemak laden we vanaf half elf de bus in om daarna op de geplande tijd te vertrekken. De reis verloopt vlot al moeten we in Dortmund wel even zoeken waar de juiste ingang van Westfalenhalle 1 is. Dit blijkt verborgen en aan de achterkant maar 3 portiers en slagbomen verder hebben we het toch gevonden. We hebben een mooie redelijk ruime kleedkamer aan een lange gang op de benedenverdieping. Daar zit ook de catering waar we eerst rustig kunnen gaan eten omdat het repetitieschema iets uitloopt.
Tijdens onze repetitie is het allemaal erg wennen. Grote zaal, vernieuwde show, yardbordjes die er vanavond niet zullen zijn, en ga zo verder. Veel tijd is er echter niet dus we zullen er vanavond een schepje bovenop moeten doen. Een uurtje later is het tijd voor de finalerepetitie. Die verloopt erg rommelig. Aan het decor wordt bijvoorbeeld nog gewerkt zodat we de opmars nog niet kunnen oefenen. Maar wij – en ook de anderen – hebben de finalemuziek ingestudeerd zodat we snel door de muziek heen kunnen gaan. Dat is een heel andere ervaring dan afgelopen jaar met de “moeilijke” medley waar vooral de Chinezen helemaal niets van bakten. Dit jaar geen Chinezen maar wel Oekraïners (Orkest Tsjernichov), Moldaviërs (dezelfde als vorig jaar), The Volunteer Band of HMS Collingwood uit Engeland, Pipes&Drums uit Nederland, Schotland en Polen, showkorps Rückers (vrijdag) of Ufhausen (zaterdag en zondag) uit Duitsland, Trimitas uit Litouwen en Juliana uit Amersfoort.
De show in Dortmund begint om 19.30 uur maar Juliana zit aan het eind van het programma. Tijd genoeg om nog even een rondje te lopen langs het voetbalstadion van Borussia en rond het hallencomplex van de Westfalenhallen. Daarna nog een bak soep eten voordat we gaan omkleden, inspelen en afstemmen. En dan wordt het show time! Na de pauze beginnen de doedelzakken en dat is voor ons het sein om op te gaan stellen. En dan gaat het snel.
Bij de poort zijn ze wel heel erg enthousiast met de rookmachine. Je kunt bijna geen hand voor ogen zien en de eerste maten van de opmars klinken bij mij hopeloos. Gelukkig gaat het snel beter. Het publiek in de zeer goed gevulde hal reageert enthousiast al heb ik zelf het gevoel dat ik beter kan. Het gaat niet helemaal lekker. Als we van het veld af komen delen veel mensen dat gevoel. Het publiek vond het erg goed maar wij kunnen nog beter. Gelukkig zijn er nog 2 shows!
Na de Litouwers en Fascinating Drums als extra item voor vandaag, begint de finale. Die is erg lang, met de opmars Preussisch Gloria, concertstuk ABBA Gold, opmars van de pipes&drums, Highland Cathedral (een XL versie), My Way met zang van Jens Sörensen, de Radetzky Marsch, afmars van de pipes&drums en tenslotte onze afmars Alte Kameraden. Ruim een half uur in de houding staan in een warme hal. Maar het publiek vindt het prachtig en vooral Highland Cathedral krijgt een minutenlang applaus. Bij de afmars heb ik even een paar maten nodig om de spieren weer los te krijgen, dan gaat het snel naar de omkleedruimte terug.
Na het omkleden hoeven we maar een paar kilometer naar de hotels (we zaten verdeeld over 2 hotels) maar het leek alsof chauffeur Danny rondjes aan het rijden was. Uiteindelijk vonden we toch het Tryp hotel waar ik al snel in mijn 1-persoons zeer ruime rolstoelkamer in slaap viel. Vele andere namen eerst nog een drankje in de bar van het hotel die tot 01.00 uur open was.
De volgende morgen was er een fantastisch uitgebreid ontbijt waar we rustig van konden genieten, tot om 10.15 uur de bus vanaf het andere hotel aankwam en we verder konden reizen naar Keulen. De Lanxess Arena was snel gevonden maar Tor 4 was een uitdaging. En toen paste de bus niet in een tunnel en moesten een paar man de bus uit om een druk kruispunt midden in Keulen af te zetten… Uiteindelijk vonden we toch de juiste plek. Onze omkleedruimte was meer een opslagruimte met een paar banken en tafels. Veel minder dan in Dortmund. Ook het “restaurant” was hier in een afgescheiden gedeelte achter de schermen in een koude hal.
In de hal zelf was het wel warm en ook hier kregen we nog wat tijd om de show te repeteren. Omdat we iets te laat waren hadden we onze “slot” gemist. Tijdens de repetitie werden nog even wat moeilijke punten aangepakt. Daarna was het weer wachten op de finalerepetitie die nu veel beter en sneller verliep.
De Arena in Keulen staat niet zo heel ver van de Rijnbrug en de Dom van Keulen dus een plannetje voor een wandeling was snel gemaakt. Bovendien was het nog lekker weer. Op de terugweg was er nog wat tijd voor koffie bij een bakker en ruim op tijd waren we weer terug bij de hal. De show was inmiddels om half vier begonnen en om vijf uur was het voor ons tijd om in te spelen en op te gaan stellen. Vandaag liep het programma iets minder uit maar nog steeds moesten we nog wel even wachten achter de schermen.
Dan weer de show. Een stampvolle hal met 6000 toeschouwers. En enthousiast publiek altijd in Keulen was ons verteld. En inderdaad. Natuurlijk ging de show erg goed (zie het filmpje onderaan) en het publiek reageerde met veel enthousiasme op onze show. Maar… waar het moet was het ook muisstil in de hal! De ontlading na afloop was iets dat ik nog zelden meegemaakt heb. Zo veel en zo lang applaus. Heerlijk.
Omdat Fascinating Drums er vandaag niet is, zit er maar 1 optreden tussen voor de finale. Dus snel even wat water drinken, marsboekje pakken en alweer opstellen. De finale loopt nu wat beter door, bijvoorbeeld zonder aparte afmars van de pipes&drums. Maar het blijft een lange “sta”. Het applaus is weer fantastisch met een staande ovatie na Highland Cathedral. Wat wel opvalt is dat het publiek iets minder enthousiast is over de Duitse Frank Sinatra, Jens Sörensen. Zijn applaus is maar flauwtjes vergeleken bij de rest.
Na Keulen moeten we nog een eind rijden want we overnachten in Hannover, onderweg naar Hamburg waar we zondag zullen optreden. Erg is het niet want in de bus is het 1 groot feest, zeker als een après-ski CD in de speler gaat… Rond 23.00 uur komen we in de buurt van Hannover bij het hotel aan. Ook dit hotel is weer erg comfortabel, nu heb ik een 2-persoons kamer voor mezelf. Ja, als oude man krijg je wat privileges 🙂 Het slechte nieuws is dat we morgen om 8.30 uur weer moeten rijden omdat de bus in Hamburg minstens 9 uur stil moet staan vanwege de rijtijdenwet. En dat het ontbijt van 6.30-7.30 uur is! Wederom besluit ik om met een aspirientje het bed in te gaan in plaats van naar de kroeg en morgen niet fit. De volgende morgen blijkt dat de juiste beslissing: heerlijk geslapen en weer compleet fit. Ook al blijft half zeven opstaan op zondag vroeg.
Naar Hamburg is het nog ruim 2 uur rijden en net voor elf uur zijn we bij de Barclaycard Arena, naast het Volkspark voetbalstadion van HSV in het noorden van Hamburg. We moeten even wachten op onze repetitietijd en die wachttijd gebruiken we maar om achtereenvolgens de Oekraïners, Moldaviërs en Jens Sörensen aan te moedigen. Het is erg gezellig op de tribune. Onze eigen repetitie is weer heel belangrijk. Het gaat niet echt goed maar iedereen weet nu waar hij of zij op moet letten.
Na het eten volgt de finalerepetitie die nu ook weer snel en goed verloopt. Vervolgens lopen we met een aantal nog een rondje door het bos, hier in de buurt van het stadion en de arena is weinig te doen en de stad is te ver weg. Bovendien nodigt het weer ook niet uit tot lange wandelingen. We zijn ruim op tijd terug voor het begin van de Musikparade en in het publiek-gedeelte drinken we een lekkere en heel betaalbare kop koffie. Met een paar muzikanten vinden we een plekje waar we een groot deel van de show voor de pauze kunnen bekijken. En dat is erg leuk want afgezien van de repetities had ik nog niets gezien van onze collega’s…
De show begint met een opening door het korps uit de Oekraïne. Na de opmars lopen de muzikanten weg, en wordt er door wat “loodgieters” met hamers op plastic pijpen muziek gemaakt. Dan komen de muzikanten weer terug, vergezeld van danseressen in knalroze pakjes met roze pruiken. Een bont geheel. De Moldaviërs hierna hebben een redelijk statische show waarbij dansers en danseressen voor het entertainment moeten zorgen. Tijdens “flight of the bumblebee” loopt een muzikante in hommelpak door het korps, achterna gezeten door een dikke trombonist met een groot schepnet. Wel leuk gevonden. Het volgende optreden is van Musikcorps Ufhausen uit Duitsland. Een echte burger-showband met leuke muziek en een goed uitgevoerde show. Daarna de Volunteer Band of HMS Collingwood uit Engeland. Zelfs voor Engelse begrippen was dit een slechte show. Gelukkig hadden ze een cornettist en klarinettist van de Royal Marines erbij (in Royal Marines uniform) anders zou de muziek af-en-toe helemaal weggevallen zijn. Geen idee hoe zo’n korps op de Musikparade komt.
Aan het eind van dit laatste optreden was het weer tijd om om te gaan kleden, inspelen en afstemmen. Nog 1x knallen. En dat is gelukt! Live op facebook te volgen, zette Juliana 1 van de beste shows ooit neer. Ook hier weer veel en langdurig applaus. Een mooie afsluiting van de Musikparade voor ons dit jaar. De finale hierna verliep weer zoals gepland.
Na het omkleden en inpakken van de bus bleek deze precies 9 uur stilgestaan te hebben zodat we direct konden gaan rijden. In de bus werden de “lunchpakketten” opgemaakt en was het redelijk rustig na het feest van gisteren. Enkelen deden zelfs een dutje want maandag was voor hen weer werkdag of tijd voor school. De verplichte drie kwartier pauze voor de chauffeur werd nuttig doorgebracht bij de McDonald’s. Rond kwart over één werd Amersfoort weer bereikt, met een heel mooie ervaring én uitnodiging voor volgende optredens op zak.
Marco