En dan is het opeens de dag van het Wereld Muziek Concours. Een evenement dat maar 1x in de 4 jaar plaatsvindt. Waar showkorpsen elkaar ontmoeten en laten beoordelen door een jury. En waar je jezelf in de kijker kunt spelen voor optredens in de komende jaren. Belangrijk dus om aanwezig te zijn!
Na alle (extra) repetities en een generale op donderdag was Juliana er klaar voor. Het WMC 2017 met voor het eerst deelname op mars én show in de World Division (dat is de hoogste afdeling). Zaterdagmorgen was iedereen al vroeg bij het clubgebouw en rond tien over zeven konden we daadwerkelijk vertrekken. Na een vlotte reis kwamen we rond half tien aan bij v.v. Schaesberg, een paar kilometer vanaf het stadion. Rustig was het helaas niet vanwege een grote mountainbike-wedstrijd rond het sportpark. Op een bijveld konden we toch nog even inspelen en een rondje lopen. Daarna omkleden en met een lunchpakket weer richting de bus. En die bracht ons vlot naar het stadion.
Bij het stadion werd alles weer uitgepakt, de instrumenten nog even bijgestemd, en Juliana was er klaar voor! Het eerste optreden was de mars. Na even zenuwen bij de poort moest het gaan gebeuren… Met Colchester Castle lopen we het veld op. Dat klinkt al lekker. Helaas is het stadion uitgesproken leeg. De hoofdtribune is redelijk goed gevuld maar verder zitten her en der plukjes toeschouwers, vooral supporters van de deelnemende verenigingen. Onvoorstelbaar en heel jammer dat het stadion het laatste weekend (maar alleen dan) waarschijnlijk uitverkocht zal zijn.
Nadat we tot stilstand zijn gekomen moeten we lang wachten voordat de juryleden klaar zijn en hun plaats ingenomen hebben. Dan de aankondiging en knallen! De muziek klinkt heerlijk. Het lopen gaat bij mijzelf heel aardig al is het niet het allerbeste rondje ooit. Mooi komen we bij het einde van de mars tot stilstand voor de hoofdtribune en het optreden wordt beloond met een groot applaus. Daarna snel het stadion uit en luisteren naar elkaars reactie…
De meeste hebben wel een goed gevoel al was het lopen niet 100%. De muziek was wel subliem en heel dynamisch. We hebben alles gedaan wat we konden en nu maar afwachten wat de jury ervan vindt.
In de tussentijd – voordat we de show moeten spelen – is er tijd om wat te eten en in het stadion te kijken bij andere korpsen. Helaas bakken onze internationale gasten uit Indonesië (met 1 Belgisch korps de enige buitenlandse deelnemers vandaag) er op de mars niet veel van, maar goed dat ze er zijn en op de show (morgen) gaan ze vast veel beter scoren. Daarnaast zie ik nog een aantal korpsen voorbij komen dat een goede mars speelt en loopt. Bij Juliana Middelburg is er op de show verwarring waar de pit moet komen te staan. Het eerste idee is buiten het (voetbal)veld maar daar vandaan worden ze naar het (juiste) gebied gestuurd tussen de lijn van het voetbalveld en de lijn van het marsparkoers. Maar dan staan de pionnen in de diepte weer niet goed. Uiteindelijk gaat de pit weer naar het gebied voor de lijn van het voetbalveld. Dit heeft echter wel ruim een kwartier gekost zodat het programma flink uitloopt.
Dat merk ik later boven in de kleedruimte ook. Als ik in vol ornaat klaar sta volgt het nieuws dat het programma een half uur uitloopt. Dan het tasje maar weer af en jasje uit. Maar wat later is het dan toch zover: de show! Nog even bijstemmen bij de bus en wat zenuwen voor de ingang. En dan: gaan!
Na de opmars moeten we ook deze keer lang wachten totdat de jury klaar is. Of de slow-hands-clap van het publiek geholpen heeft weet ik niet maar al snel nadat dit gestart is volgt de aankondiging. Quick March! en Superman komt het stadion binnen. Het eerste stuk is even wennen maar het veld staat prima aangegeven, met yardlijnen en bordjes, en eigen bordjes/pionnen in de diepte. Zodra “Girls want to have fun” begint gaan we voor mijn gevoel helemaal los. Het wijnglas en huisje (Amy Winehouse) komen goed uit de verf. Het dansen is leuk en er wordt enthousiast op gereageerd door het publiek. Dan de ballad met mooie zuivere solo van hoorns en euphoniums. Het is muisstil op de tribune. Met de Spice Girls gaat het weer enthousiast verder en ook het korps van fluit, tamboer en bas door de straat op muziek van Adele krijgt veel bijval van het publiek. Dan nog de techno en rap. We run this mother! En tot slot een hele mooie afsluiting en staan. Heerlijk. Een fantastisch applaus, deels een staande ovatie, volgt.
Na de afmars is iedereen het er buiten het stadion over eens: dit was de beste show die we ooit gedraaid hebben. Mooi gespeeld. Veel energie. Het klopte allemaal. We hebben alles gedaan wat we konden en nu maar afwachten wat de jury ervan vindt. Oh ja dat heb ik eerder ook al gezegd.
Nou die beoordeling volgt snel. Het optreden van Juliana was de laatste van de dag, dus bijna direct konden we weer het veld op. Nadat alle korpsen op eigen muziek opgemarcheerd zijn (vanuit verschillende hoeken, een kakofonie van geluid) is de jury nog niet klaar en wordt aan ons gevraagd om nog een mars te spelen. Nou vooruit dan maar, General Mitchell om het publiek nog even bezig te houden.
En dan de punten. Mars: 84,63. Show 80,04. Onbegrijpelijk, zo laag. Geen vreugde. Zeker niet omdat onze buren op het veld (VLS uit Wezep) op beide onderdelen hoger scoren en de dagprijs meenemen. Met de afmars stoppen we nog even een momentje bij onze supporters, voordat we definitief het stadion verlaten. Hoewel we 2x goud hebben – en dat is met de huidige jurering een zeer goede prestatie – is er vooral teleurstelling. De beste show ooit en dan 3 punten minder dan bij het (al streng bejureerde) pre-WMC concours in Klundert. Niemand begrijpt het.
Na het omkleden en het eerste biertje van de dag gaan we terug de bus in. Daar komt over de show een klein beetje duidelijkheid. Onze vrienden uit de USA en UK hebben voor “Visual” maar 75 punten of minder gegeven. Blijkbaar willen die heel iets anders dan Juliana nu levert. Het zij zo, hier is wellicht werk voor de komende jaren als we willen proberen het de jury naar de zin te maken.
De reacties die uit het publiek komen zijn ook niet mis. Als er een publieksprijs zou zijn, zou die naar Juliana gegaan zijn. En de eerste aanvragen voor mogelijke optredens komen zelfs ook al binnen.
Terug in Amersfoort is de dag nog niet ten einde. Iedereen krijgt nog een drankje van de vereniging en daarna wordt de korte film getoond die Wouter gemaakt heeft van onze optredens in Duitsland tijdens de Musikparade eerder dit jaar. Heel leuk om dat weer terug te zien, en erg mooi gemonteerd. En dan volgt nog een ander filmpje… Na vele jaren bij Juliana (en eerst nog bij onze jeugdshowband Bernhard) neemt Bart van Meijl afscheid als dirigent. In het filmpje wordt hij bedankt en toegezongen door alle leden. Daarna krijgt hij nog namens de leden een fotocollage op hout voor aan de muur thuis of op kantoor, goede wijn, en een bon om lekker ergens te gaan lunchen. Van een speech door de afscheid nemende dirigent komt niet veel terecht vanwege alle emoties. Maar dat is ook helemaal niet nodig. Het is goed zo.
Inmiddels is de WMC score bij de muzikanten een beetje gezakt en kan er toch gevierd worden dat we twee gouden medailles in de hoogste divisie mee naar Amersfoort genomen hebben. En daar kunnen we trots op zijn! We hebben laten zien wat we kunnen, en dat zullen we blijven doen op vele evenementen in de komende jaren. Zo is er op 2 september alweer Taptoe Amersfoort, de gezelligste taptoe van Nederland. Op 10 oktober spelen we de volksliederen bij de cruciale voetbalwedstrijd Nederland-Zweden in de Amsterdam/Johan Cruijff ArenA, en op 11 november staan we op de top taptoe in MartiniPlaza in Groningen. Maar eerst gaan we even lekker vakantie vieren!
Marco